Your hand here..

Ik wilde al de hele week een blogbericht maken, maar kon me er niet toe zetten...ik heb weer wat WIP's afgemaakt om te laten zien en ik wil ook heel erg graag vertellen en delen dat ik vorige week Zaterdag bij Esther (Espiratie) ben geweest, samen met Ronald en Malou...er is inmiddels een hele oprechte en fijne vriendschap ontstaan...het klikt gewoon en dat is best heel bijzonder en waardevol!

..maar ik heb er gewoon even moeite mee om over leuke en gezellige dingen te vertellen, terwijl je met je gedachten nog zo bij de nabestaanden bent van de slachtoffers van vlucht MH17

....op het moment dat ik mijn vorige blogbericht schreef, was er nog niks aan de hand, maar diezelfde avond stond de wereld op zijn kop door het afschuwelijke bericht dat vlucht MH17 uit de lucht was geschoten door een raket...

Voor het eerst hoorde ik er iets van aan het eind van de middag, wilde net gaan koken...op de radio vertelde de nieuwslezeres van radio 538 dat er een vliegtuig was gecrashed, een vliegtuig dat was opgestegen vanaf Schiphol...op dat moment was er nog weinig bekend van het hoe en wat..of er Nederlanders inzaten (wat wel waarschijnlijk was omdat het vanaf Schiphol kwam) en hoeveel...je haren staan meteen overeind en het eerste wat er door mijn hoofd schoot is "ken ik iemand die vandaag met een vliegtuig is vertrokken?"...'gelukkig' was dat niet het geval, maar het kippenvel bleef en vanaf dat moment werden de berichtgevingen ook steeds afschuwelijker...het vliegtuig zou zijn neergeschoten...zeker vele Nederlanders aan boord...geen overlevenden...en na het zien van de eerste beelden en alles wat er verder nog omheen gebeurde, heeft het me niet meer los gelaten...

Dan komen de verhalen, krijgen de slachtoffers gezichten, komt het besef dat zo veel mensen dierbaren hebben verloren en wordt de enorme impact van deze nachtmerrie steeds duidelijker...met als in-en in triest 'hoogtepunt' de aankomst van alle stoffelijke overschotten in Nederland, er komt geen eind aan het uitladen van de kisten...aan de enorme stoet rouwauto's en aan het immense verdriet wat de nabestaanden moeten voelen...sterker nog dat verdriet begint pas net en als de tijd verstrijkt zullen de scherpe randen er misschien afgaan, maar verdwijnen zal het nooit...deze vreselijke en vooral zinloze gebeurtenis heeft vele malen meer levens abrupt  'beeïndigd' dan 'alleen' die van de 298 inzittenden...

Ik weet best dat er al genoeg over geschreven en gezegd is, maar had er toch behoefte aan om er hier op mijn manier ook aandacht aan te besteden, want wat meer kun je doen dan je medeleven betuigen, in gedachten bij de nabestaanden te zijn en ze enorm veel sterkte en kracht te wensen bij de loodzware weg die ze nog te gaan hebben...

Ik zag via Facebook en Instagram foto's van handen voorbij komen met de tekst "your hand here", die een denkbeeldige cirkel van liefde en steun vormen om de nabestaanden heen,

dat vind ik een mooie gedachte en doe ik graag aan mee, samen met Malou..

De vakanties zijn hier begonnen en ik las voor de komende weken een blogpauze in..

op Instagram en Facebook ben ik nog wel zo nu en dan te vinden, dat gaat gewoon wat sneller dan bloggen..als je me op Instagram wil volgen klik dan op het cameraatje aan de rechter zijkant.

**Grtzz..Maddy**